Iemand half helpen, helpt niet

ine

Niet zo lang geleden kwam Sean Elzinga bij Wonen Limburg langs om zijn verhaal te vertellen.

Sean zat al lang met zichzelf in de knoop. En hij kon niet de hulp vinden die hij zocht. Pas toen hij zich door hulpverleners écht gezien voelde, kon hij ook naar zichzelf kijken. Binnen een jaar had hij zijn leven weer op de rails. Nu deelt hij zijn verhaal met anderen. Om hen te behoeden voor de fouten waarvan hij heeft geleerd.

Als woningcorporatie kunnen we veel leren van Seans verhaal: het is onze taak om bewoners écht te zien. Om naar hun unieke verhaal te luisteren. En om met een antwoord te komen dat past bij hun vraag.

Dat betekent dat onze medewerkers zich de tijd en ruimte moeten gunnen voor een diepgaand gesprek met een bewoner. In de waan van de dag is dat soms lastig. Want we zijn niet gewend om daarvoor veel tijd te reserveren.

Toch geloof ik dat het uiteindelijk voor iedereen beter is. Als we iemand maar half helpen, staat diegene heel snel weer bij ons op de stoep. Als we het in een keer goed doen, scheelt dat tijd en ergernis voor iedereen.

Ons bewonersblad In de buurt van Hessel gaat over bewoners die naar elkaar omkijken. Die naar elkaar luisteren. En die hun ervaring gebruiken om zichzelf en anderen verder te helpen in het leven. Op goede en op minder goede momenten. Want zoals hoofdpersoon Hessel zegt: “Er zijn voor elkaar, dát is het leven.” 

Ger Peeters
Bestuurder Wonen Limburg