Stel je nog eens voor

Marian Gielen

Sinds de allereerste uitgave van ‘In de buurt van…’ staat er steeds één persoon centraal in het blad. Voor deze bijzondere vijftigste uitgave bezochten we drie van deze hoofdpersonen opnieuw. Hoe gaat het nu met hen?

HESSEL FÜRST: BEZOEK VAN DE KONING!
Hessel Fürst heeft de afgelopen jaren behoorlijk wat aandacht gekregen. Vijf jaar geleden stond hij als bewoner van de Auroraflat voor het eerst in ‘In de buurt van…’ Samen met medebewoners werkte hij mee aan een kunstproject: ze beschilderden hun hele woongebouw naar ontwerp van een groep street-art-kunstenaars. Sindsdien werd Hessel hét gezicht van Aurora.  Dit jaar mocht hij er zelfs  de koning rondleiden!

Positief beeld
“Ik heb er mijn missie van gemaakt om een positief beeld van Aurora te geven”, vertelt Hessel. “Het gebouw stond altijd bekend als probleemflat. Maar als je alleen die kant van het verhaal vertelt, verandert er nooit wat. Het kunstproject zorgde ervoor dat mensen anders naar ons gingen kijken. Ze gingen het gesprek met ons aan. Daardoor merkten ze dat onze wijk helemaal niet zo heel anders is dan hun eigen wijk. En dat zelfs de koning hier op bezoek komt, laat zien dat we serieus worden genomen.”

Elkaar leren kennen
Aurora staat in Heerlen-Noord. De komende 25 jaar wordt dat stadsdeel mooier en beter gemaakt met het Nationaal Programma Heerlen-Noord. Een enorme en mooie klus. Hessel is een van de gezichten van dit programma geworden. Hij zit ook in een overleg met mensen uit de andere buurten in het stadsdeel. “Daar ben ik heel enthousiast over”, vertelt Hessel. “In mijn eigen gebouw ken ik een hoop mensen. Maar ik had geen idee wie een paar kilometer verderop woont. Ik denk dat het heel goed is om elkaar te leren kennen. Verandering begint met een goed gesprek.”

‘Hier ben ik thuis’
Inmiddels zou Hessel naar een duurder appartement op een andere plek kunnen verhuizen. “Maar hier ben ik thuis”, zegt hij beslist. “In Aurora leven mensen met allerlei achtergronden écht samen. Ook mensen die het moeilijk hebben in het leven. Ik weet hoe dat voelt, want ik ben zelf ook verslaafd geweest en heb het heel zwaar gehad. Dan heb je niet de energie en de mogelijkheden om je woonplek mooier te maken. Ik heb die mogelijkheid wel. Daar loop ik niet voor weg.” 

ANITA JOOSTEN: ‘DE WIJK IS MIJN LEVEN'
Zo’n tien jaar geleden stond Anita Joosten uit de Norbertuswijk in Horst voor het eerst in ons bewonersblad. Ze vertelde toen over het autisme van haar zoon Thomas en over haar stichting Best Bijzonder. Daarmee bracht ze - samen met anderen - ouders bij elkaar, die zich zorgen maakten over de ontwikkeling van hun kinderen. De stichting is inmiddels opgeheven omdat Anita en Thomas in een andere levensfase kwamen; Thomas is nu een grote kerel van 23. Hij heeft een goede baan als financieel administratief medewerker. Sindsdien heeft Anita nog meer tijd voor haar werk in de Norbertuswijk.

Meer verbinding in de wijk
“Ik durf wel te zeggen dat de wijk mijn leven is”, vertelt Anita. “Ik ben al jaren actief in het wijkcomité en daar zijn steeds meer taken bij gekomen. Intussen werken we ook samen met de wijken In de Riet en de Mussenbuurt in het programma Westenwind. Daarmee zoeken we op allerlei manieren naar meer verbinding tussen de mensen in de wijken.” 

Een klein gebaar
Er gebeurt al heel veel. Zoals een koffieochtend in het Huis van de Wijk. “Zo’n activiteit is fantastisch”, vertelt Anita. “Maar het belangrijkste is dat mensen elkaar ná zo’n activiteit ook herkennen en begroeten op straat. Dat lijkt een klein gebaar, maar is heel belangrijk. Voor ons straatnetwerk heb ik kaartjes ontworpen voor als er een baby wordt geboren of als er iemand overlijdt. Nieuwe bewoners krijgen ook een welkomsttasje. Je als mens gezien voelen is een belangrijke menselijke behoefte.”

YVONNE BUYSSEN: GENIET VAN ELKE DAG
Yvonne Buyssen uit Sevenum sierde in 2018 de voorkant van ‘In de buurt van…’ Ze vertelde toen dat ze een levensreddende operatie aan een hersentumor had gehad. In de afgelopen jaren is ze vooruitgegaan, hoewel het altijd nog beter kan. “Ik moet het onderhouden”, vertelt ze. “Ik heb nog steeds dezelfde therapieën als zes jaar geleden. Ik ben zeker blij met wat ik al heb bereikt. Maar er is hoop dat ik nog meer ga bereiken.”



Gezellig gedecoreerd huis
Nog steeds woont Yvonne (nu 32 jaar) in het huis waar ze destijds net naartoe was verhuisd. Yvonne: “Ik heb het gezellig gedecoreerd. Als ik in mijn tuintje zit kan ik uitkijken over de speeltuin. En als de kinderen van mijn zus op bezoek komen kunnen ze fijn vanuit mijn tuin de speeltuin in.”

Werken met kinderen
Yvonne is gediplomeerd onderwijsassistent en doet sinds vorig jaar vrijwilligerswerk bij kinderdagverblijf ’t Flinderke. “Ik vind werken met kinderen gewoon het leukst om te doen”, zegt ze. “Door mijn hersentumor ben ik helaas ervaringsdeskundige in niet-aangeboren hersenletsel. Als vrijwilliger bij zorgorganisatie SGL geef ik hierover onder meer presentaties.”

Naar Indonesië en op televisie
Kort nadat ze in ‘In de buurt van…’ stond, kreeg Yvonne de kans om mee te doen aan het televisieprogramma Over Winnaars. Voordat ze ziek werd, was het haar wens om een reis naar Indonesië te maken. Haar ziekte en operatie gooiden roet in het eten. Dankzij het programma kon ze de reis alsnog maken. “Het was geweldig”, vertelt ze. “Echt heel speciaal om dit mee te mogen maken. Na de uitzending kreeg ik veel mooie, lieve reacties. Nu is het een heel mooie herinnering waar ik erg blij mee ben.”

Leven in het hier en nu
Zes jaar geleden zei Yvonne dat haar droom ‘huisje, boompje, beestje’ was; een zo normaal mogelijk leven. Die droom is niet veranderd, maar ze kijkt wel iets anders naar de toekomst dan toen. “Ik realiseer me naarmate ik ‘ouder’ word, dat de tijd echt snel gaat”, legt ze uit. “De eerste vijf jaar na mijn operatie dacht ik alleen maar: hopelijk gaat het in de toekomst beter. Waardoor ik niet in het nu leefde, maar alleen maar dacht aan later. Nu denk ik: probeer te genieten van elke dag. Lekker cliché, maar zo is het wel.”